ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ

Το νέο βιβλίο της Γεωργίας Σταυριανέα

ΑΘΩΟΣ ΣΑΝ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ

 

Εκδότης	ΜΕΛΙΧΡΥΣΟΣ
Σειρά	ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Χρονολογία Έκδοσης	Απρίλιος 2010
Αριθμός σελίδων	400
Διαστάσεις	21x14
Επιμέλεια	ΒΑΖΙΡΙΑΝΤΖΙΚΗ ΕΛΙΣΑΒΕΤ

Η Δάφνη Βότση είναι ένα υιοθετημένο παιδί μιας πλούσιας οικογένειας στον Διόνυσο. Οι ανατροπές στη ζωή της άρχισαν στην παιδική της ηλικία, όταν από ατύχημα έχασε τους θετούς γονείς της με αποτέλεσμα σαν νόμιμη κληρονόμος που ήταν, να έχει μπλεξίματα με τον τυχοδιώκτη Πιέρο, (άντρα της θείας της, που ήταν και η διαχειρίστρια της κληρονομιάς της). Γνώρισε τη βία και την απάνθρωπη συμπεριφορά του Πιέρου, ώσπου κλείστηκε σε οικοτροφείο στο εξωτερικό μέχρι την ενηλικίωσή της. Η επιστροφή της ενήλικης πλέον Δάφνης σηματοδότησε την αρχή νέων ανατροπών. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Θεοί με πήλινα πόδια

Αληθινή ιστορία

Συγγραφέας	:	Σταυριανέα Γεωργία
Εκδότης	:	Μελίχρυσος
Έτος έκδοσης	:	2008
ISBN	:	960-98222-2-3
Σελίδες	:	192
Σχήμα	:	21χ14
Κατηγορίες	:	Νεοελληνική πεζογραφία - Αφήγημα
Σειρές	:	Αληθινές Ιστορίες	Στα παιδικά της χρόνια συνέβη ένα γεγονός. Ένας βιασμός. Γεγονός που στο μυαλό ενός παιδιού πήρε παράξενες διαστάσεις. Η οικογένεια της το ανέχτηκε, η ίδια σιώπησε κρύβοντας το βαθιά μέσα της. Το βάδισε μόνη νομίζοντας πως το "ξεπέρασε". Στην πορεία όμως, και χωρίς να το αντιληφθεί, το έκανε "κρατούμενό" της. Άλλοτε μέσα της το μεγαλοποιούσε και αυτολυπόταν. Άλλοτε το ελαχιστοποιούσε κι έτσι ένιωθε δυνατή. Έγινε το ωραίο της άλλοθι. Ήταν το εύκολο "αίτιο" των ασύμβατων πράξεών της, και το "εγχειρίδιο" του πόνου της. Κάποτε "το κρατούμενο" ζωντάνεψε αναπάντεχα. Έγινε μια απρόβλεπτη παγίδα. Την Έμπλεξε με αυτόκλητους "τιμωρούς", που την οδήγησαν σε μονοπάτια δύσβατα κι επικίνδυνα, μονοπάτια που ποτέ δεν είχε φανταστεί... Η Γεωργία Σταυριανέα με το γνωστό ανεπιτήδευτο ύφος της, άμεση και διεισδυτική, προσφέρει μια αληθινή ιστορία γρήγορη σε ρυθμούς, με αλλεπάλληλες ανατροπές στην πλοκή, αγωνία και δράση. Μπορεί να υπάρξει λύτρωση μέσα από τη βία; Μπορεί να δικαιωθεί η αδικία αυτοδικώντας; Ερωτήματα που γυρεύουν απάντηση... ...πέρα από τους "περί δικαίου" κανόνες.

Του λύκου ή του μαχαιριού

Συγγραφέας	:	Σταυριανέα Γεωργία
Εκδότης	:	Βεργίνα
Έτος έκδοσης	:	2004
ISBN	:	960-8280-22-2
Σελίδες	:	76
Σχήμα	:	21χ14	"... Πήρα τον ανήφορο προς το βουνό, μακριά από τον πολιτισμό. "Εκεί θα 'ναι πιο δύσκολο να ζήσω, όμως δεν θα νιώθω πια απειλή", είπα. Ίδρωσα, πλάνταξα από τη ζέστη, όμως ήμουν ασφαλής πάνω στο έρημο βουνό. Ξάπλωσα σ' ένα απόσκιο να χαλαρώσω και να ονειρευτώ. Ξάφνου στο κορμί μου ένοιωσα "επισκέψεις". "Για να ζεις εδώ", που είπαν τα παράσιτα, "θα μας θρέψεις με το αίμα σου. Ποιος νομίζεις ότι είσαι για να ζείς ελεύθερος;". Τινάχτηκα δυνατά και ξανατινάχτηκα, αλλά εκείνα δεν έφευγαν. Έξυσα τότε με μανία το δέρμα μου μέχρι που μάτωσε. Δεν μπορούσα ποια να ξαποστάσω πουθενά...".

Μην ξεχάσεις το κλειδί πάνω στην πόρτα

Συγγραφέας	:	Σταυριανέα Γεωργία, Σμπαρούνη Βάνα
Εκδότης	:	Βεργίνα
Έτος έκδοσης	:	2004
ISBN	:	960-8280-21-4
Σελίδες	:	190
Σχήμα	:	22χ15	Ήταν 8 Μάρτη. Ημέρα της γυναίκας λένε. Οι άλλες τριακόσιες εξήντα τέσσερις τι μέρες είναι δηλαδή; Αυτή η απορία μας γεννήθηκε, όταν δεχθήκαμε πολλές προσκλήσεις από διάφορες "ελεύθερες πολιορκημένες" φίλες μας, που λόγω της ημέρας, θέλησαν να ξεσελώσουμε σε ειδών - ειδών διασκεδάδικα. Κοιταχτήκαμε και νιώθωντας ότι η μέρα αυτή μάλλον δε μας αφορά, αποφασίσαμε να τη γιορτάσουμε με πρωτότυπο τρόπο. Ανοίγοντας τους ασκούς του δικού μας "Αιόλου". Κάθε άλλο παρά ειδήμονες δηλώνουμε. Απλά προσπαθήσαμε να χορέψουμε με άμεσο και ανθρώπινο λόγο το γαϊτανάκι της ζωής δύο γυναικών που έχουν τις ίδιες χρονικές αναφορές, που δε φοβούνται να εκτεθούν, και παρότι έχουν ζήσει ανατροπές, θέλουν κάποιες φορές να ξεχνούν "το κλειδί πάνω στην πόρτα". Δύο καθημερινές γυναίκες δηλαδή η Τζίνα και η Βίκυ. Η Τζίνα, διαζευγμένη και μάλιστα δις. Ούτως ειπείν ζωντοχήρα. Παράδειγμα προς αποφυγήν για όλες τις "καθωσπρέπει" γυναίκες, που έχουν "διδαχθεί" οικογένεια, και που δεν εγκαταλείπουν τον "στύλο" του σπιτιού για ψύλλου "πήδημα". Η Βίκυ, "νέα, ωραία κι ατυχής" όπως λέει και το τραγούδι. Τουτέστιν γεροντοκόρη. Παράδειγμα προς αποφυγήν κι αυτή, για όλες τις "μεγαλοκοπέλες" που έχουν το θράσος να διαλέγουν, ενώ θα έπρεπε να κάνουν "εκπτώσεις" στις επιλογές τους, για να έχουν στο τέλος την πολυπόθητη "κοινωνική αποδοχή" δια του γάμου. Με λίγα λόγια, δύο γυναίκες που θεωρούνται κοινωνικό περιθώριο. Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως οι αντι-προκάτ γυναίκες, συνήθως γίνονται στόχος μιας ηθικολάγνας κοινωνίας, που κατασκευάζει "must" οικογενειακές ιδέες, γιατί φοβάται πως οι γυναίκες αυτές τελικά, αντί να είναι παράδειγμα προς αποφυγή, τείνουν να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση.

Της Μεσημβρίας μύθοι

Συγγραφέας	:	Σταυριανέα Γεωργία
Εκδότης	:	Βεργίνα
Έτος έκδοσης	:	2006
ISBN	:	960-8280-40-0
Σελίδες	:	117
Σχήμα	:	21χ14	Πλησίασαν στη σκεπή του Δημαρχείου. Πετούσαν από απόσταση γύρω γύρω και τον κοιτούσαν. Εκείνος, όπως πάντα αγέρωχος, τους αγνοούσε και κοιτούσε μια προς το βορρά, μια προς το νότο. "Κάποιος πρέπει να του μιλήσει", είπε ο Μακάο. "Η Ζήντα που είναι και φίλη του", είπε ειρωνικά η Αϊνέ. Άρπαξε πάλι η ατμόσφαιρα... Η Ζήντα εκνευρισμένη γυρίζει απότομα προς την Αϊνέ με απειλητικές διαθέσεις. Ο Μακάο προσπαθεί να προστατεύσει την Αϊνέ. Ο Τζώνυ επιτίθεται στον Μακάο. Ο Κέρικ μπαίνει μπροστά και του κόβει τη φόρα. Η Ρεγγίνα τρομαγμένη χάνει το πέταγα της. Μωρέ, γινότανε... της Μεσημβρίας.

Tρομερές ιστορίες του Στίλη Τριφύλη

Συγγραφέας	:	Σταυριανέα Γεωργία
Εκδότης	:	Βεργίνα
Έτος έκδοσης	:	2009
ISBN	:	960-8280-74-5
Σελίδες	:	77
Τόμος	:	2
Σχήμα	:	21χ14	α) Πού πήγε η μπαταρία μου; ... Ο Γκρήνης κούνησε το ραβδάκι που κρατούσε, ψιθύρισε κάτι περίεργα λόγια και μια γαλαζοπράσινη ακτίνα τύλιξε τα δυο παιδιά. "Ααα... ααα", φώναξαν και τα δυο τρομαγμένα, βλέποντας το σώμα τους να μικραίνει, να μικραίνει, να μικραίνει και να γίνεται όπως του Γκρήνη... β) Ο συναχωμένος ασβός ..."Ψέματα το κάνει για να μην τον πλύνουμε", συμπλήρωσε η Μάιρα. "μην ξεχνάτε ότι είναι παμπόνηρος". "Αψού! Αψού", ακούστηκε ξανά το φτάρνισμα του ασβού. "Ο.Κ. Δε σε πλένουμε", του είπε η Λίνα. "αλλά δεν μπορείς να κοιμηθείς μαζί μας. Γι' αυτό άντε στη μαμά σου..."

Τρομερές ιστορίες του Στίλη Τριφύλη

Συγγραφέας

:

Σταυριανέα Γεωργία

Εκδότης

:

Βεργίνα

Έτος έκδοσης

:

2009

ISBN

:

960-8280-75-3

Σελίδες

:

65

Τόμος

:

1

Σχήμα

:

21χ14

α) Το μαργαριτάρι των ευχών ... Ο Στίλης άνοιξε πάλι το συρτάρι του κι έβγαλε από μέσα ένα μεγεθυντικό φακό. Τον πλησίασε πάνω από το μαργαριτάρι και ...ουάου! Αναφώνησε με έκπληξη. Το μαργαριτάρι είχε μάτια, και στόμα και αφτιά!... β) Οι φρουροί του δάσους ... Ο Στίλης πάγωσε... Αν ο γιατρός έκοβε δρόμο μέσα από το δάσος θα χανόταν, γιατί οι σκανταλιάρηδες φίλοι του είχαν αλλάξει τα χρώματα στα μονοπάτια. Και αν η Τερέζα πάθαινε κάτι; Θα ήταν σίγουρα κι αυτός υπεύθυνος. Ένιωσε τα γόνατά του να τρέμουν. Αχ... έπρεπε να έχει μιλήσει στη μαμά του!...

Τρομερές περιπέτειες του Στίλη Τριφύλη

Συγγραφέας	:	Σταυριανέα Γεωργία
Εικονογράφος	:	Συγγελάκης Μάνος
Εκδότης	:	Βεργίνα
Έτος έκδοσης	:	2011
ISBN	:	960-9523-11-0
Σελίδες	:	57
Τόμος	:	3
Σχήμα	:	21χ14 Ο φαταούλης Μπάνυ... Τον λένε Μπάνυ και είναι χοντρούλης. Η λαιμαργία του τον οδηγεί σε μια απίστευτη περιπέτεια. Ευτυχώς γι' αυτόν οι καλοί του φίλοι είναι πάντα εκεί να τον βοηθήσουν. Λέτε η περιπέτεια να του ανοίξει πιο πολύ την όρεξη, ή μήπως του την κόψει τελείως; Το Γελαστό Φεγγάρι... και ο Ζαβολιάρης Άνεμος Τα πνεύματα του δάσους έχουν χιούμορ; Μερικές φορές ναι, άλλες πάλι όχι. Η τρελοπαρέα του Στίλη Τριφύλη αποφασίζει να μάθει τις διαθέσεις τους και μπλέκει στα δίχτυα της ινδιάνικης φυλής των Τριφυλλιών. Θα καταφέρουν άραγε τα παιδιά να απαντήσουν στο αίνιγμα που θα τους σώσει από την Αστραφτερή Χύτρα; Μπορεί να χρειαστούν τη βοήθειά σας!

Απόσπασμα Απο τις Τρομερές Περιπέτειες του Στίλη Τριφύλη.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι κι εφέτος η τάξη του Στίλη Τριφύλη, έκανε την διήμερη φθινοπωρινή εκδρομή της στο βουνό. Τα παιδιά περίμεναν την πρώτη αυτή εκδρομή της σχολικής χρονιάς με πολύ χαρά. Είχαν τόσα πολλά να διηγηθούν από τις καλοκαιρινές τους διακοπές, που τις περισσότερες φορές τους έβρισκε το πρωί ξάγρυπνους, πλάι στη μεγάλη φωτιά που συνήθιζαν να ανάβουν έξω από τη σκηνή τους.

Η τρελοπαρέα του Στίλη είχε καθίσει γύρω από τη φωτιά λέγοντας «νυχτερινές» ιστορίες και αστεία. Ο Πάκης Γαβράκης…όπως πάντα μονοπωλούσε την κουβέντα, κάνοντας ωστόσο τα παιδιά να γελάνε με τα αστεία του.

Αυτή τη βραδιά ο Πάκης είχε κολλήσει με τις ινδιάνικες ιστορίες. Είχε μάλιστα μαζί του πάνω από τριάντα ινδιάνικες μικρές φιγούρες που τις είχε στήσει γύρω- γύρω από τη φωτιά. Ήταν μια ολόκληρη φυλή. Η φυλή των τριφυλλιών.

«Ξέρετε πως λέγεται η μπανάνα στα Ινδιάνικα;» ρώτησε ο Πάκης… «χα. χα .χα. Χλωμό Αγγούρι», απάντησε μόνος του ξεσπώντας σε γέλια. «και…το νεογέννητο κοτοπουλάκι; Χα .χα .χα. Σπασμένο Αβγό»

«Και…πως λέγεται στα ινδιάνικα αυτός που λέει χαζομάρες;» ρώτησε η Μάϊρα;.

«Βλαμμένος Πάκης» πετάχτηκε ο Στίλης κάνοντας τα παιδιά να ξεκαρδιστούν στα γέλια.

«Αμάν πια βρε Πάκη, μας έχεις τρελάνει με τα αστεία σου. Πες μας κάτι πιο ενδιαφέρον, μια ιστορία ίσως…» συμπλήρωσε ο Μιχαήλος κρατώντας την κοιλιά του από τα πολλά γέλια.

«Ωραία λοιπόν…» είπε σοβαρός ο Πάκης. «Θα σας πω τι θα κάνουμε! Θα καλέσουμε τα πνεύματα του δάσους. Αυτά έχουν να μας πουν πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες. Ξέρω πως γίνεται, το έχω διαβάσει σ’ ένα βιβλίο της αδελφής μου που γράφει ινδιάνικες ιστορίες. Είναι πολύ απλό… θα κάνουμε ένα κύκλο γύρω από τη φωτιά, θα πιαστούμε χέρι-χέρι, θα συγκεντρωθούμε πάνω στη φλόγα, και θα…. καλέσουμε τα πνεύματα του δάσους»

«Μήπως να τους στέλναμε ένα email? Ευκολότερο και…πιο σύγχρονο μου ακούγεται» είπε γελώντας η Λέλα.

«SMS μήπως; Πέστε μου το κείμενο και γράφω» Πετάχτηκε ο Μιχαήλος βγάζοντας το κινητό από την τσέπη του.

«Ναι… αλλά δεν ξέρουμε το τηλέφωνό τους… Πάκη; Μήπως έγραφε το νούμερο το βιβλίο που διάβασες; Χα.. χα.. χα» μπήκε στη μέση η Μάϊρα συγκρατώντας με κόπο τα γέλια της.

«Ναι… κοροϊδέψτε όσο θέλετε» είπε ο Πάκης μουτρωμένος… που καθόλου δεν γέλασε με τα αστεία των φίλων του. «Ας κάνουμε μια δοκιμή, τι έχουμε να χάσουμε άλλωστε; Εκτός… κι αν φοβόσαστε… παλιοφοβητσιάρηδες»

«Εγώ δεν φοβάμαι καθόλου» είπε η Μάϊρα. «Ορίστε!» είπε απλώνοντας το χέρι της στον Πάκη, «σε ορίζουμε αρχηγό της φυλής μας. Τι όνομα θέλετε να του δώσουμε;» στράφηκε στην υπόλοιπη παρέα.

Ο Στίλης κοίταξε σοβαρός τριγύρω, μετά έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό και… «Γελαστό φεγγάρι» είπε δυνατά. «Είσαι το Γελαστό Φεγγάρι…»

«Κι εγώ είμαι η Πονηρή Αλεπού» δήλωσε η Μάϊρα γελώντας.

«Εγώ το ….Τρελό Κουνέλι» συμπλήρωσε η Λέλα, «Κι εγώ το Πράσινο Τριφύλλι» είπε ο Στίλης και άπλωσε τα χέρια του δεξιά και αριστερά για να σχηματίσει κύκλο με τα άλλα παιδιά. «Εγώ θα είμαι το Θυμωμένο Σύννεφο» είπε ο Μιχαήλος δείχνοντας ένα μαύρο σύννεφο που έκανε την εμφάνισή του στο στερέωμα ενώ άπλωνε κι αυτός το χέρια του δεξιά και αριστερά προς τους φίλους του μπαίνοντας στον κύκλο.

«Εγώ… το Γελαστό Φεγγάρι, αρχηγός της φυλής των τριφυλλιών, καλώ τα καλά πνεύματα του δάσους να παρουσιαστούν μπροστά μου» είπε κλείνοντας τα μάτια ο Πάκης. Το είπε με τόση σοβαρότητα… που τα παιδιά παρ’ ότι ήταν έτοιμα να ξεσπάσουν σε γέλια προσπάθησαν να συγκρατηθούν.

«Καλά πνεύματα του δάσους παρουσιαστείτε αμέσως μπροστά στον αρχηγό μας!» τα διέταξε και το…Πράσινο Τριφύλλι.

«Μπροστά στον αρχηγό… Τώρα!» είπαν με έμφαση όλοι μαζί .

Φρρρ…..φρρρρ…φρρρρ….. ένα αεράκι σε σχήμα στρόβιλου με αέρινη ανθρώπινη μορφή και μαύρο σκουφάκι, πέρασε πάνω από τα πρόσωπά τους, έκανε έναν κύκλο γύρω από τη φωτιά, και…. φρρρρ….φρρρρ φύσηξε φουσκώνοντας τα μάγουλά του. Η φωτιά τρεμόπαιξε… φούντωσε, κι έσβησε μονομιάς.

Τα παιδιά πάγωσαν. Κοίταζαν με γουρλωμένα μάτια χωρίς να μπορούν να αρθρώσουν λέξη από το φόβο τους. «Χάααιιιιιι παιδάκια» είπε η ανεμοφιγούρα, «με καλέσατε; Είμαι ο Ζαβολιάρης Ανεμος» συστήθηκε παίρνοντας διάφορα σχήματα, και….. φρρρρρρ με μια κίνηση αέρινη, άρπαξε το καπέλο του Πάκη και το κρέμασε στα κλαδιά της ψηλής βελανιδιάς.

«Μα… τι κάνεις εκεί;» διαμαρτυρήθηκε ο Πάκης ξεχνώντας προσωρινά τον τρόμο του. «Άσε κάτω το καπέλο μου. Θέλω το καπέλο μου, φέρτο μου γρήγορα»

«Φρρρρρρ, χαχαχα» γέλασε ο άνεμος και με μια αστραπιαία κίνηση σήκωσε το σακίδιο της Μάϊρας που βρισκόταν έξω από τη σκηνή, το ανέβασε ψηλά, το στροβίλισε σαν νάταν χάρτινο, και το άφησε να πέσει πάνω σε ένα θάμνο με αγκαθωτά φύλλα.

«Μηηηη… το σακίδιό μου» φώναξε η Μάϊρα «Πως θα το πάρω από εκεί… Δεν μπορώ να το πάρω, έχει αγκάθια δεν το βλέπεις; Φύγε, δεν σε θέλουμε εδώ, αντε ουστ, ουστ!» του είπε προσπαθώντας να το διώξει αλλά τα μικρά της χεράκια περνούσαν μέσα από τον… άνεμο σκορπώντας τον.

«Μη φοβάστε. Οφθαλμοαπάτη είναι.» είπε ο Στίλης που δεν πίστευε στα μάτια του. «Μια οφθαλμοαπάτη που τη βλέπουμε όλοι μαζί»

«Και το καπέλο μου; Πως βρέθηκε κρεμασμένο στα κλαδιά;» αποκρίθηκε ο Πάκης. «Δεν είναι οφθαλμοαπάτη, έχουμε έναν επισκέπτη και μάλλον πρέπει να σκεφτούμε πως θα τον στείλουμε πίσω γρήγορα»

«Φρρρρρ….φρρρρ….. Σε γελάσανε που θα φύγω τόσο γρήγορα» είπε ο άνεμος και τράβηξε τα μαλλιά του Πάκη σηκώνοντας τα προς τα πάνω, «φρρρρρ….φρρρρ… εσείς με καλέσατε και πρέπει να με φιλέψετε κάτι. Φρρρρ….φρρρρρ» είπε αρπάζοντας τα μπισκότα από το τραπεζάκι πλάι στη σβησμένη φωτιά…. «Φρρρ….φρρρρ….. Διψάω» είπε, και φύσηξε με δύναμη προς το σύννεφο που βρισκόταν πάνω από τα κεφάλια τους. Μια δυνατή βροχή άρχισε να πέφτει ξαφνικά. Τα παιδιά έτρεξαν προς τη σκηνή, ο άνεμος όμως τους ακλούθησε, μπήκε μέσα στη σκηνή, και άρχισε να την κουνάει δυνατά….

«Μη… μη το κάνεις αυτό σε παρακαλώ» φώναξε ο Στίλης. «Πρέπει να γυρίσεις πίσω. Ένα αστείο κάναμε» είπε στον απρόσμενο Ζαβολιάρη που είχε ήδη στρογγυλοκαθίσει στο κέντρο της σκηνής.

«Φρρρρρ……φρρρρρρ….. Θα φύγω….όμως θα σας δείξω πρώτα το χωριό μου» είπε και πήρε βαθιά ανάσα…

Ααααααααααα!!! Φώναξαν όλα μαζί τα παιδιά καθώς ένας δυνατός στρόβιλος τους τύλιξε μέσα του. Αααααααααα!!! Ο ένας μετά τον άλλο προσγειώθηκαν μαλακά-μαλακά πάνω στο χώμα. Κοίταξαν γύρω τους με απορία. Βρίσκονταν σε ένα αληθινό Ινδιάνικο χωριό. Γύρω - γύρω ινδιάνικες σκηνές ήταν στημένες κυκλικά και στη μέση του τεράστιου κύκλου βρισκόταν μια μεγάλη αναμμένη φωτιά.

«Βρε καλώς τους!» ακούστηκε φιλική, αλλά και βροντερή, η Φωνή του Μεγάλου αρχηγού. Φορούσε στο κεφάλι του τεράστια χρωματιστά φτερά, και στο χέρι του κρατούσε ένα περίεργο όπλο που έμοιαζε με τσεκούρι. Ήταν ψηλός σωματώδης και τρομαχτικός. Τα παιδιά κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Σίγουρα δεν ήταν όνειρο. Δεν μπορεί να έβλεπαν όλοι το ίδιο όνειρο άλλωστε.

«Είμαι το Μεγάλο Νερό, ο αρχηγός της φυλής των Τριφυλλιών. Άκουσα πως… κάποιος με το όνομα «Γελαστό Φεγγάρι» θέλει να μου πάρει τη θέση. Είναι αλήθεια;»

«Φρρρρρ….φρρρρ…. αλήθεια είναι Μεγάλε Αρχηγέ. Αυτός εκεί είναι» είπε ο Άνεμος σκανταλιάρικα δείχνοντας τον Πάκη. «Σίγουρα θέλει να σου φάει τη θέση. Γι αυτό σου τον έφερα εδώ φρρρρρ….φρρρρρρρ»

«Όχι.. όχι, δεν είναι αλήθεια Μεγάλο Νερό… Εγώ…. Εγώ δεν θέλω να σου πάρω τη θέση, ένα παιδάκι είμαι» απολογήθηκε τραυλίζοντας ο Πάκης. «Ζαβολιάρης είσαι… και ψεύτης επίσης» στράφηκε προς τον άνεμο.

«Ναι… έτσι είναι» πετάχτηκε ο Στίλης. «Ένα παιχνίδι ήταν… Κανείς δεν θέλει να πάρει τη θέση κανενός»

«Εσύ είσαι το Πράσινο Τριφύλι;» ρώτησε ο αρχηγός. «Ννν….ναι» αποκρίθηκε διστακτικά ο Στίλης. «Να σας συστήσω με τους φίλους μου…. Τρελό κουνέλι, Πονηρή Αλεπού, Θυμωμένο Σύνεφο…. Χαι…..χαίρω πολύ κύριε… Νερό» συμπλήρωσε με ευγένεια και απλωσε το χέρι του προς τον αρχηγό.

Το Μεγάλο Νερό τον κοίταξε καλά-καλά χωρίς καμμία έκφραση.

«Αααα… Πολύ ωραία» απάντησε. «Θα γίνετε μια υπέροχη σούπα. Λατρεύω τις σούπες από λευκό παιδικό κρέας…Πω.. πω μου τρέχουν ήδη τα σάλια. Αστραφτερή Χύτρα!» είπε και στράφηκε στη γυναίκα του. «Βάλε το καζάνι να βράζει. Έχουμε σπέσιαλ μενού σήμερα»

Σε χρόνο μηδέν στήθηκε το καζάνι πάνω στη μεγάλη φωτιά ενώ η Αστραφτερή Χύτρα έδινε οδηγίες στον Πλουμιστό Σκούφο το μάγειρα του χωριού.

Τα παιδιά άρχισαν να τρέμουν, αχ βρε Πάκη με τις ιδέες σου. Βρέθηκαν στα καλά καθούμενα υποψήφιοι μεζέδες. Αχ, βρε Πάκη με τις ιδέες σου!

«Φρρρρ….Μια στιγμή Μεγάλε Αρχηγέ» μίλησε ξαφνικά ο Άνεμος. «Πάντα ήσουν δίκαιος με τους ξένους. Πρέπει λοιπόν να τους δώσεις μια ευκαιρία. Δεν μπορούμε να τους φάμε χωρίς να έχουν την δυνατότητα να αποδείξουν ότι είναι αθώοι. Βάλε τους ένα γρίφο, κι αν τα πνεύματα του δάσους βοηθήσουν να τον λύσουνε, τότε θα τους αφήσουμε ελεύθερους. Αν όμως δεν βρούνε την απάντηση….. σλουρπ! Θα φάμε καλά, πολύ- πολύ καλά! Φρρρρ….»

Το Μεγάλο Νερό έξυσε το κεφάλι του μαζί και τα τεράστια φτερά, κι αρχισε να σκέφτεται την πρόταση του Ζαβολιάρη Άνεμου. Τα παιδιά τον κοιτούσαν με αγωνία.

«Δίκιο έχεις» είπε τέλος ο αρχηγός. «Όλοι δικαιούνται μια ευκαιρία… Φώναξε γρήγορα το Σοφό Άστρο και πες του να φέρει το βιβλίο των γρίφων» διέταξε ο αρχηγός το Ζαβολιάρη Άνεμο.

« Τζούμι, τζούμι, τζίνο

ένα βραστό θα γίνεις

λαχταριστό και φίνο,

Τζούμι, τζούμι, τζάκια

πατάτες φασολάκια

θα βάλω στο καζάνι

μαζί με τα παιδάκια…» τραγουδούσε η Αστραφτερή Χύτρα, και κοιτούσε με λαιμαργία τα παιδιά που στέκονταν στην άκρη τρέμοντας από φόβο.

Πέρασαν μερικά λεπτά, που στα παιδιά φάνηκαν ώρες, ώσπου Το Σοφό Άστρο κατέφθασε κρατώντας στο χέρι του το τεράστιο Βιβλίο των γρίφων.

«Μμμμ…. Για να δούμε πόσο έξυπνοι είστε μικροί επισκέπτες» είπε με καλοσύνη το Σοφό Άστρο. «Θα σας βάλω ένα εύκολο γρίφο. Αν τον απαντήσετε θα επιστρέψετε πίσω στη σκηνή σας. Αν όχι… θα γίνετε ένα ωραιότατο γεύμα. Είστε έτοιμοι;»

Τα παιδιά τον κοίταξαν με ελπίδα. Φαινόταν καλός και τους υποσχέθηκε πως ο γρίφος θα ήταν εύκολος. Πήραν μια βαθιά ανάσα και πιάστηκαν χέρι-χέρι.

«Ναι Σοφό Άστρο» απάντησαν όλοι μαζί.

«Ένας λευκός βάζει στοίχημα με τον γείτονά του ότι ο σκύλος του μπορεί να πηδήξει ψηλότερα από ένα σπίτι. Ο Γείτονας σκέφτεται, παρατηρεί τον μικρόσωμο σκύλο, και είναι βέβαιος ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν. Βάζει το στοίχημα αλλά το χάνει!... Τι συνέβη;»

Ο Πάκης κοίταξε το Στίλη, η Λέλα το Μιχαήλο, και η Μάιρα τον Πάκη.

Μα…πως μπορεί ένας σκύλος να πηδήξει ψηλότερα από ένα σπίτι; Μήπως το Σοφό Άστρο τους έκανε πλάκα;

«Λοιπόν;» ακούστηκε η βροντερή φωνή του Μεγάλου Νερού. «Τι έχεις να πεις Γελαστό Φεγγάρι που είσαι και ο αρχηγός;»

«Εγώ… Μεγάλο Νερό» είπε ο Πάκης ξεροκαταπίνοντας. «…ένα αστείο έκανα μόνο με τους φίλους μου. Δεν είναι σωστό να μας φάτε, άλλωστε οι ινδιάνοι είναι σοφοί, δεν τρώνε ανθρώπους, μήπως… είσαι όνειρο;» είπε με θάρρος το…Γελαστό φεγγάρι κάνοντας ένα γενναίο βήμα μπροστά…

«Φρρρρρ…..φρρρρρ…..φρρρρρ….. χαχαχαχαχα» ακούστηκε το βροντερό γέλιο του Ζαβολιάρη Άνεμου. «φρρρρρ… είσαι πολύ θαρραλέος μικρό αγόρι. Και βέβαια είναι όνειρο, είναι ένα αστείο των πνευμάτων του δάσους, ένα αστείο σαν το δικό σας, φρρρρρ….φρρρρρ….» είπε και τυλίγοντας τους μέσα σε ένα καινούργιο στρόβιλο τους μετέφερε ξανά πλάι στη φωτιά τους που εξακολουθούσε να ανάβει.

«Ουαου!!!» φώναξαν όλοι μαζί ανακουφισμένοι. «Ζήτω το Γελαστό Φεγγάρι» είπαν και χειροκρότησαν τον Πάκη που τους κοιτούσε σαν χαμένος.

«Φρρρρ…Βλέπεις λοιπόν ότι και τα πνεύματα του δάσους έχουν χιούμορ;» του είπε ο Ζαβολιάρης Άνεμος που ήταν ακόμα εκεί. «Θα σε συμβούλευα όμως να μην ξαναπαίξεις μαζί τους, γιατί μερικές φορές έχουν τα νεύρα τους και τότε δεν θα είναι τόσο φιλικά μαζί σας. Οκ; … Όσο για το γρίφο του Σοφού Άστρου…. Η απάντηση είναι απλή… Ένας σκύλος μπορεί να πηδήξει ψηλότερα από ένα σπίτι, γιατί απλούστατα… ένα σπίτι δεν πηδάει… χα.χα.χα.χα φρρρρρρρρρ» γέλασε ο Ζαβολιάρης Άνεμος και χάθηκε χαρούμενος μέσα στα πυκνά φυλλώματα των δέντρων φρρρρ…..φρρρρρ…..φρρρρρ!

Μικρό Βιογραφικό

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και ζει στην Αίγινα.
Σπούδασε Οικονομικά και Διοίκηση Επιχειρήσεων.
Παρακολούθησε επίσης μαθήματα δημοσιογραφίας και αρθρογραφεί ερασιτεχνικά σε ηλεκτρονικά περιοδικά, περιφερειακές εφημερίδες και έντυπα.
Είναι μέλος της «Παγκρητίου Ενώσεως» και μέλος του Συλλόγου Κρητών Ζωγράφου «Νίκος Καζαντζάκης».
Επίσης, είναι μέλος της μη κυβερνητικής Οργάνωσης για τον Πολιτισμό «Αργοναύτες» και Τακτικό μέλος του «Κύκλου  Ελληνικού  Παιδικού  Βιβλίου» 
Διηγήματα και ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, εφημερίδες καθώς και σε ηλεκτρονικά έντυπα.

Έργα της:
«Τρομερές ιστορίες του Στίλη Τριφύλη » τόμος 1-2-3 παιδική λογοτεχνία.
«Της Μεσημβρίας Μύθοι» εφηβική λογοτεχνία.
«Του λύκου ή  του μαχαιριού» διηγήματα.
«Θεοί με πήλινα πόδια»  αληθινή ιστορία.
«Μην ξεχάσεις το κλειδί πάνω στην πόρτα» μυθιστόρημα.
«Ο χορός των θεριστών»  μυθιστόρημα.
«Αθώος σαν το διάβολο»  μυθιστόρημα.
"Τα κόκκινο παπούτσι" διηγήματα.

Διαχειρίστρια του ιστολογίου       Αιγινοφρένεια  στο οποίο αναφέρει η ίδια

Είμαι η Γεωργία Σταυριανέα … επάγγελμα: άνεργη (θυμα της κρίσης),και με κακές συνήθειες, όπως: Συγγραφέας-Δημοσιογράφος… Έστησα την ΑΙΓΙΝΟΦΡΕΝΕΙΑ σαν ένα «αντικατοχικό» μετερίζι, όπου μπορώ να εκφράσω την άποψη μου, να σας ενημερώνω με ότι ενδιαφέρον ξετρυπώνω από το διαδίκτυο και να φιλοξενώ τη δική σας φωνή. Είμαι πολίτης αυτού του πλανήτη και όσο ανασαίνω, θα υπερασπίζομαι το δικαίωμα μου να έχω άποψη. Επικοινωνήστε μαζί μου στο stayrianea@gmail.com

Ο χορός των θεριστών

Συγγραφείς:   Γεωργία Σταυριανέα -  Βάνα Σμπαρούνη
Θέμα:  Ελληνική πεζογραφία
Εκδότης: Υδρόγειος
Σελίδες:  302
ISBN: 9789608146273
Ημ. Έκδοσης: 01/09/2007	Η Γοργώ και η Μελίνα. Δυο κορίτσια που μέσα από τα προσωπικά τους αδιέξοδα ακολούθησαν την «πρόκληση ζωή», δραπετεύοντας από το κοινωνικό σύστημα, με μοναδική καβάντζα τη δύναμη της ηλικίας. Συναντιούνται τυχαία στη Ρώμη, κι αποφασίζουν να συγκατοικήσουν, παίζοντας ριψοκίνδυνα το παιχνίδι της επιβίωσης. ......